Missie Marokko:
Dag 10
6h45 : het eeuwig vervloekende ochtendgeluid, die onze schoonheidsslaap verstoort en het startschot geeft voor een nieuwe dag vol uitdagende, maar leerrijke ervaringen. Voor de verandering geen opgewekte Serhat, die de voorbije dagen voor het ochtendgloren wakker werd, maar net als ons vandaag met kleine oogjes onder de lakens wakker wordt. Slaat de vermoeidheid dan toch toe bij die man? Het lijkt haast onvoorstelbaar.
Aan het ontbijt schuift een voor een iedereen aan tafel, de ene al frisser dan de andere ( schuldig ). Een overheerlijke Marokkaanse omelet is dan ook een erg welgekomen verassing voor enkelen onder ons.
De valiezen met het broodnodige medisch materiaal wordt door de verantwoordelijken onder ons verzameld en de bus op gesjouwd. Wanneer de nieuwe tandartsen uiteindelijk ook hun weg naar de bus weten te vinden voor hun eerste verplaatsing, is dit het sein voor onze chauffeur Mohamed om de motoren te starten en ons op baan te begeven. En route!
Een uurtje later, waarin sommigen hun schoonheidsslaapje gezapig verder zetten om optimaal voor de dag te kunnen komen, kwamen de motoren tot stilstand. Bestemming van dienst : Anzi
Wat in eerste opzicht een riant gebouw leek, ideaal voor onze medische opstelling, bleek uiteindelijk een heel huzarenstukje om praktisch te organiseren.
Deze keer geen weergalmende kreten van pijn, vanwege getrokken tanden, doorheen de uithoeken van het gebouw. De tandartsen van dienst werden naar de achterkant van het complex begeleid, ver weg van de nieuwsgierige ogen en oren van wij oogartsen en hulpverleners.
Zoals in alles was het begin zoeken, maar geleidelijk baanden we ons een weg tussen de vele patiënten, met vandaag een bijzonder grote aanhang van enorm zware cataracten. Ons werk en gedrevenheid werden beloond en tegen het lunch appel kon reeds een groot deel van de patiënten op hun weg geholpen worden. De maaltijd was een welgekomen periode van rust en een uitstekende mogelijkheid om onze suikerdepleties opnieuw rijkelijk aan te vullen. Tienmaal is scheepsrecht: een overheerlijke Tajine werd ons geserveerd.
Na de maaltijd van hetzelfde laken een pak, terug zoveel patienten, maar oefening baart kunst en zo leidde goed georganiseerd teamwork opnieuw tot resultaat, waardoor de dag onder het oculair team afgesloten werd met een 114 verzorgde patiënten!
Na afloop werd het medisch team van arts tot tolk en zelfs security opgetrommeld om een koekje en een theetje, “sucré s’il vous plaît”, te nuttigen op de goede afloop. We werden uitgebreid bedankt door de verantwoordelijken van het organisatorisch comité die dit prachtige lokale project hier vandaag, in het verleden en in de toekomst op poten helpen stellen, met de specifieke nadruk op cataractpatiënten.
We vergeten ook zeker niet het prachtige woordje dat Serhat aan hen richtte! Bedankt Serhat voor de gevleugelde woorden!
Moi aussi je veux vous remercier pour l’acceuil et votre aide aujourd’hui. Votre gentilesse et le petit déjeuner et repas délicieux. Je vous souhaite une bonne continuation de votre projet!!
Uiteindelijk werd het tijd om huiswaarts richting Tiznit te keren, maar niet zonder de noodzakelijke souvenirs: groepsfoto’s! We keerden moe, maar heel erg voldaan naar huis!
Arthur
