See And Smile: missie Ethiopië (Adigrad)
In september 2016 trok een groep studenten geneeskunde, enkele oogartsen, tandartsen en verpleegkundigen op missie naar Adigrad. Om alles vlot te laten verlopen, is er nood aan een nauwgezette voorbereiding. Deze werd verzorgd door Marnix, Martine en Caroline. Marnix ging op prospectie en zorgde voor een veilig verblijf in een klooster bij zeer gastvrije paters. Dankzij Martine had iedereen een goed gevulde valies bij de hand. Caroline tot slot zorgde, dankzij haar mailtjes, ervoor dat iedereen voldoende proviand mee had zodat we sterk stonden om ons beste beentje te kunnen voorzetten ter plaatse.
Eenmaal aangekomen in Ethiopië passeerden we uitgedost in onze groene See And Smile T-shirt vlotjes de douane. De dag van onze aankomst bleek bovendien een heuse feestdag te zijn. We bleken namelijk te arriveren op 1 januari 2009. Op de weg naar ons verblijf heeft het land ons reeds een eerste keer aangenaam verrast. Het land bleek te beschikken over tal van mooie groene landschappen in combinatie met prachtige vergezichten. Tijdens de latere uitstappen naar onder andere de vulkaan Erta Ale en de kerken uitgehouwen in de rotsen bevestigden alleen nog maar over welke prachtige natuurlijke rijkdommen het land beschikt. Ook het aangename klimaat samen met de gastvrije en vriendelijke mensen deden de zin om aan het avontuur te beginnen alleen maar toenemen.
Aangekomen in ons verblijf bij de paters in Adigrad kreeg iedereen zijn eigen kamer toegewezen. Elke kamer beschikte daarenboven over een eigen badkamer. Dit bleek achteraf geen overbodige luxe gezien onze magen niet altijd even resistent bleken te zijn tegen de lokale bereidingen. Het ontbijt bij de paters en de bisschop was alvast ruimschoots voldoende. De paters probeerden ons verblijf alvast zo comfortabel mogelijk te maken met lekkere broodjes en met heerlijke zelfgemaakte koffie. Niets was hen teveel gevraagd. Ze zorgen werkelijk voor alles: zo brachten ze ons naar de lokale markt of het ziekenhuis en stonden ze ons te woord bij alle mogelijke vragen. Kortom een veilige thuishaven voor ons allen.
De eigenlijke missie startten we in het ziekenhuis van Adigrat. We werkten er samen met de ophthalmological nurse en de plaatselijke chirurg. De consultaties draaiden op volle toeren. In een dag bleek het heel normaal te zijn om tussen de 150 en de 200 patiënten te zien. Gelukkig bleek het ziekenhuis uitgerust te zijn met onder andere een excellente spleetlamp en operatiemicroscoop. Tal van pathologieën passeerde de revue: pterygiums om u tegen te zeggen, onspiegelbare subcapsularis plaques, verloren ogen in pthysis, Herbert pits bij Chlamydia, Horner Trantas dots bij uitgesproken vernale keratoconjunctivitis enzoverder. Ook in het operatiekwartier was het alle hens aan dek. Er werd zo hard mogelijk gewerkt om zoveel mogelijk mensen van hun blindheid te verhelpen dit aan de hand van cataractchirurgie en pterygium excisie. Het feit dat we “See and Smile” nu ook in de praktijk konden omzetten zorgde voor een enorm goed gevoel en de zin om er elke dag opnieuw in te vliegen.
Tot slot deden ook de tandartsen een stevige duit in het zakje. Zij verrichten tal van tandextracties en dienden tevens kilo’s tandsteen te verwijderen. Om de mensen van verder onheil te besparen werden er bovendien heel wat tandenborstels uitgedeeld.
Ook buiten het ziekenhuis sloegen we onze tent op. Zo trokken we ook naar meer afgelegen health centers, waaronder Fatsj, Bizet, Kilat, … Ondanks de taalbarrière en het ontbreken van stroom slaagden we er ook hier in om prachtig werk te verrichten. Ons team werd met de dag efficiënter en raakte steeds beter op elkaar ingespeeld waardoor we het maximale uit elke dag konden halen. Ook hier konden we genieten van mensen die voor het eerst een bril konden opzetten en op die manier letterlijk konden kijken naar een nieuwe wereld die voor hen open ging. De kamerbrede glimlach van deze mensen in combinatie met de vele onverstaanbare bedankingen overstegen alvast elke taalbarrière en bezorgden ons alvast ook een goed gevoel.
De twee weken zijn voorbij gevlogen. Voor we het goed en wel beseften waren we al aangekomen op het einde van de missie. De CEO van het ziekenhuis bedankte ons uitgebreid voor de geleverde inspanningen tijdens een heuse bedankingsceremonie met onder andere brood, popcorn, koffie en een prachtig souvenir namelijk een handgeweven mandje als geschenk.
Ons avontuur zit er helaas al op maar de missie daar ter plaatse is alvast nog niet ten einde. Honderden mensen wachten daar met spanning op de terugkomst van See and Smile. Wij deden alvast een inspanning om zoveel mogelijk mensen te helpen en vertrokken dan ook naar huis met een rugzak vol mooie herinneringen.
